Nelson Mandela had welgeteld een enkel principe: gelijke rechten voor iedereen, onafhankelijk van ras, klasse of geslacht. One man, one vote-systeem.
Zijn zelfvertrouwen was de sleutel tot zijn succes en was een van de redenen waarom het ANC hem als massaleider aanwees.
Toen hij racisme en disrespect zelf aan den lijve ondervond, maakte het hem boos. Boos dat hij, Nelson Mandela, op deze manier kon worden behandeld, boos dat iemand ook maar op deze manier behandeld kon worden, boos genoeg om alle geneugten van het leven op te geven om dat racisme te bestrijden. Het was zijn grote zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde die hem zo boos maakten.
Je moet een afweging van de relatieve voordelen maken. Hier was het principe onbelangrijk en de opoffering groot. De kosten waren aanzienlijke hoger dan de baten. Mandela was een agressieve en dynamische persoonlijkheid in de rechtszaal en bond voor zijn cliënten de strijd aan tegen vele apartheidswetten.
In de dagelijkse praktijk is de wet niets anders dan een georganiseerde macht die door de heersende klasse wordt gebruikt om een sociale rangorde te creëren en te handhaven die aan hun maatstaven voldoet. (Dit geld nu nog steeds)
Hij leerde daar realistisch te zijn, niet abstract, leerde om alle principes in het licht van de omstandigheden te zien. Als de voorwaarden veranderen, moet je ook je strategie en je gedachten wijzigen. Dat is niet besluiteloos zijn, dat is pragmatisch zijn.
Dit is de zesde les uit het boek Nelson Mandela, 15 lessen over leven, liefde en leiderschap van Richard Stengel, ISBN 978 90 215 5575 1
Wil je eens verder praten over jouw rol als leider? Plan dan een strategiegesprek met mij in.
