Hou je eigen koers vast
Vandaag ben ik in gesprek met Maureen Ïlboğa (38 jaar) uit Enschede. Zij is samen met haar man Ali Ïlboğa eigenaar van Bookings Experts (40 Fte). [opnamedatum 28-08-2020]
Hoe het begon
Maureen is een echte tukker (dat kun je horen) is beschermd opgevoed en heeft na een gedegen opleiding eerst bijna 13 jaar commerciële functies bij andere bedrijven bekleed. Het was dan ook wel een dingetje om met haar man het bedrijf op te zetten vanuit hun garage in 2013.
Maureen: “Ik zei: ja, dat vind ik wel heel erg leuk, maar ik vind het ook wel heel erg leuk om mijn eigen ding te blijven houden en als je vierentwintig uur bij elkaar zit, weet ik niet of dat ten gunste komt van hoe wij met elkaar zijn”
Werkmentaliteit
“Ali heeft heel sterk die werkmentaliteit en wat misschien botst is dat hij dat projecteert op anderen. Hij verwacht eigenlijk wel dat iedereen diezelfde mentaliteit heeft en dat zie je al terug met de kinderen. Daar zou hij al eigenlijk die mentaliteit erin willen hebben, waarvan ik veel meer dingen, dat terugtrek, ook binnen het bedrijf.
Hij heeft heel sterk, hij noemt ons ook altijd een leger. Je hebt een captain en je hebt een dit, en een dat en als de captain komt dan sta je op. Dat is die Turkse mentaliteit, maar dat kennen wij hier niet.
Eruit halen wat er in zit
“Ik wil graag uit iemand halen wat erin zit. Dat vind ik voor mezelf belangrijk. Ik geloof altijd, als jij voor tachtig procent kunt doen wat je heel leuk vindt en waar je heel goed in bent, dan zijn dingen die minder leuk zijn, maar nu eenmaal bij een baan horen zijn, niet erg. Maar als je je constant moet focussen op dingen die je niet leuk vindt hou je dat nooit vol”.
Thuis werken
“Ik denk, wij werken veel, maar ik besteed ook heel veel tijd aan mijn kinderen. Ik werk voornamelijk als mijn kinderen op school zijn en in de avonduren als ze in bed liggen. Maar als ze thuis zijn ben ik thuis voor de kinderen en negen van de tien keer gaat de tas in de hoek. Spelen ze buiten en voetballen ze, dan pak ik nog een paar uurtjes werk mee.
Maar als dat niet zo is dan ben ik thuis en gaat de voetbal voor, of het zwemmen voor en de activiteiten er omheen. Het verhalen vertellen en samen een kopje thee drinken vind ik belangrijker dan het werk op dat moment”.
Koers houden
“Mijn ultieme tip is, belangrijk is wel om te luisteren naar anderen, maar om je niet van je pad te laten brengen. Blijf ook vooral bij jezelf, bij je eigen visie en je eigen dingen. Niemand kan in jouw hoofd kijken en zeggen: dit is wat jij moet doen. Iedereen kijkt vanaf de zijlijn en geeft een bepaalde visie en als je met alle winden meegaat dan, misschien kom je er wel, maar nooit zo heel snel. Dus houd je eigen koers vast!”
Meer over Maureen Ïlboğa en haar bedrijf kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/maureenilboga/
https://www.linkedin.com/company/booking-experts-b.v./
https://www.bookingexperts.nl/
Verder praten?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.
Ik werk al een aantal jaar als DGA mentor succesvol voor verschillende DGA’s, zij liepen allemaal tegen een zelfde muur als waar jij nu tegen aanloopt. Met de voor jouw op maat gemaakte coaching, gaan we samen weer dapper en met veel lol ondernemen.
Aanbieding voor jou
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen.
Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
Direct een afspraak maken?
Wil je een afspraak maken om hier eens vrijblijvend over verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.
Ik kijk uit naar onze afspraak.
Volledige tekst podcast #8:
Maureen Ïlboğa We zijn hier te gast op jouw kantoor bij Booking Experts in Enschede, we kennen elkaar, kennen, ik zag dat wij op elf april, zijn wij via LinkedIn zijn wij gelijkend en we hadden daarvoor wat contact over Just in Place, dat is een systeem om webinars te geven, wat er bijna a la televisie uitziet. Is toen verder niet tot een opdracht gekomen, maar je viel me wel op. En toen ik begon met de podcasts voor DGA’s dacht ik: daar moet ik Maureen in hebben. Leeftijd?
Maureen
Achtendertig.
Cor
Achtendertig. Woonachtig in Enschede, getrouwd met Ali Ïlboğa, jouw man, twee kinderen, een zoon en een dochter zag ik. Heb je hobby’s?
Maureen
Sporten, ik sport veel en vooral heb ik –
Cor
En welke sport?
Maureen
Fitness, crossfit en boksen, alle drie en voor de rest heb ik niet veel hobby’s maar dat is voornamelijk werk. Werk haal ik ook heel veel energie uit, vind ik ontzettend leuk om te doen en mijn kinderen. Daar besteed ik alle tijd die ik heb, besteed ik aan hun en dat vind ik genoeg.
Cor
Als de kinderen dit horen later, hobby mag geld kosten, dus als kinderen hobby zijn dan weten jullie, kinderen, jullie mogen geld kosten.
Maureen
Kosten ook geld hoor! Zeker.
Cor
Voetbalclub?
Maureen
Twente, ja, daar blijf ik wel trouw aan al is het niet helemaal je van het, maar.
Cor
Spelen jullie nog in de hoogste competitie?
Maureen
Ja, sinds vorig jaar weer.
Cor
Sinds vorig jaar weer. Muziek?
Maureen
Muziek, ja echt favoriete muziek heb ik niet, ik luister van alles. Ik vind het ook gewoon lekker prettig om de radio aan te zetten, dat je gewoon van alles een beetje hoort, dan dat je echt een bepaald specifiek iets hoort, als ik dan wel een artiest mag kiezen dan vind ik zelf Anouk altijd erg prettig om te luisteren, ben ik ook al vaak naartoe geweest toen je nog wel naar concerten mocht zeg maar, dat vind ik zelf altijd een erg mooie muziekkeuze.
Cor
Maar ook omdat Anouk een powervrouw is?
Maureen
Misschien wel, het trekt mij wel aan. Zij heeft wel – staat haar mannetje ook wel en heeft ook voldoende in de aanloop naar haar leven meegemaakt en staat wel ergens voor. Daar hou ik wel van. Misschien dat dat er wel mee te maken heeft inderdaad.
Cor
Auto?
Maureen
Een BMW.
Cor
Een BMW, welke?
Maureen
Ikzelf rij in een X5 en dat vind ik een fantastische auto, een M5 en een M-model, als meisje altijd al gek van geweest.
Cor
En Ali?
Maureen
Ali rijdt sinds kort een Porsche, een Panamera, ja.
Cor
Kijk, leuk, lekker. En boeken, lees je boeken?
Maureen
Te weinig. Dat sowieso, dat is een kwestie van tijd, vaak. De enige tijd dat ik echt op vakantie, hoewel op vakantie dan lees ik wel vaak boeken en dan moet ik eerlijk zeggen dat ik me wel snel verdiep in managementboeken, ik mag graag kijken hoe andere bedrijven bepaalde dingen hebben
opgebouwd, het boek over Netflix over over Walt Disney of over dat soort dingen, dat vind ik zelf interessante boeken. Ik ben niet zo van de verhalen, ja, andere boeken die ik lees dat is dan met de kinderen. Het voorlezen en het samen lezen.
Cor
Bijvoorbeeld biografieën dan, of managementboeken waarbij je dan dingen – echt leerboeken zeg maar?
Maureen
Leerboeken wel, ik ben daar wel van. Om te kijken van hoe doen zij dat en hoe doe ik dat en kan ik daar iets van meenemen wat ik misschien, of doe ik misschien al bepaalde dingen zo, ja, dat vind ik fijn om te lezen.
Cor
Heb je dan ook iemand, een idool, waarvan je zegt: daar kijk ik wel tegenop, daar heb ik heel veel van geleerd?
Maureen
Tegenop niet, waar ik wel veel heb uitgehaald is het verhaal Netflix, hoe zij zich ontwikkeld hebben, dat boek. Puur en alleen omdat je, wat ik belangrijk vind is dat je heel erg open staat voor ideeën van een ander. Als jij alleen altijd profileert, tuurlijk heb je een visie en een idee waar je naartoe moet gaan en al dat soort dingen, maar als jij je ogen niet openhoudt voor ideeën van een ander die daar anders tegenaan kijkt, of met een frisser oog tegenaan kijken, als je je daarvoor afstompt, dan mis je heel veel.
En in het verhaal van Netflix is er een situatie gekomen waarin iemand van een supportafdeling een idee gaf aan de directeur waarom jullie bepaalde dingen doen en hij had daar geen antwoord op en op die manier zijn ze het hele proces weer eens opnieuw gaan doen en zo is Netflix gaan streamen in plaats van DVD’s opsturen. Gewoon het feit dat je iets aanneemt van iemand die, ja, mensen kijken daar vaak, als iemand zegt: ik werk op een callcenter van KPN, dan is het van: huh?
Maar dat wil niet zeggen dat iemand geen goed idee heeft of een juist perspectief heeft. Dat kan van alle lagen van je onderneming komen, het is niet altijd zo van: wij staan bovenaan of dat is een manager, daar moet ik naar luisteren. Het is juist: begin onderaan. Die mensen hebben vaak een heel ander idee en visie over bepaalde dingen waarom je iets doet. Dat vond ik zelf tenminste heel leuk uit het boek en dat heb ik ook altijd hier, binnen het bedrijf altijd gezegd. Een proces doe je, maar dat wil niet altijd zeggen dat het goed is.
Het is vaak gegroeid en het is vaak verbeterd en al dat soort dingen, maar dat wil niet zeggen dat wat we aan het doen zijn, we doen wat we moeten doen en we komen vooruit, dus we gaan goed, dat is een ding wat je wel kunt meten, maar het wil niet zeggen dat het het beste is wat we aan het doen zijn, natuurlijk kan het aan alle kanten verbeterd worden, als je maar niet tegen mij zegt: je doet iets niet goed. Je moet tegen mij zeggen: dit doe je niet goed, maar ik denk dat het op deze manier beter kan.
Zeg ik: oké, gaan we proberen, of ik zeg: dat hebben we al gedaan, maar dat werkt niet, of, maar dat kunnen we altijd proberen. Processen kun je altijd verbeteren, constant. En dat hoeft niet altijd van de hoogste laag te komen hoe dat er dan uit moet zien.
Cor
In het bedrijf hebben we allemaal een rol, of een taak en het één is niet hoog en het ander is niet laag, maar je hebt andere verantwoordelijkheden en andere werkzaamheden die je doet.
Maureen
Ja, wij hebben daarom ook bewust gekozen om niet te werken met titels. Wij hebben niet een manager die hoog staat of wat dan ook. Bij ons ben je gewoon en er komt op de één of andere manier wel een natuurlijke hiërarchie uit van wie er een bepaalde leiding neemt of wie zich prettig voelt in het leiding nemen en wie niet, proberen daar echt individueel ook met personeelsleden naar te kijken van: waar liggen je kansen.
En als je geen leider bent, dan moet je dat ook niet gaan doen, daar word je niet gelukkig van. Dan ga ik je ook niet neerzetten om te zeggen van ga deze afdeling eens die kant opbrengen, als je daar niet happy van wordt. Ik wil veel liever kijken van: wat is wel jouw kracht en je daar inzetten en je mee laten nemen door een ander, bijvoorbeeld. Maar ik geloof gewoon dat je dingen met elkaar doet en dat een titel niet zoveel zegt over hoe je in het bedrijf staat of wat je belangrijkheid is of iets dergelijks.
Cor
Oké, komen we zometeen nog op terug, denk ik wel als we het hebben over het DNA en wat het bedrijf doet en we gaan het nog zeker over Booking Experts hebben. Eerst nog even terug, uit wat voor nest kom je? Waar ben je er eentje van?
Maureen
Eentje van Lubbers, uit Enschede. Mijn vader is voeger, mijn moeder was gewoon huismoeder en ik heb twee broers, uit een heel vertrouwd gezin, heel veel samen doend en heel veel bij elkaar zijnde. Ja, heel beschermd opgevoed, eigenlijk. Dat wel. Glanerbrug, grotendeels in Glanerbrug gewoond. Ja, dat is wel een beetje waar ik vandaan kom.
Cor
En wat deed je vader voor werk?
Maureen
Mijn vader zat in de bouw, noodgedwongen eigenlijk. Die zei eigenlijk: ik ga nooit de bouw in, maar de situatie thuis vroeger was gewoon anders en dan moet je bijspringen als kinderen en toen was hij veertien en is hij toch de bouw ingegaan, is hij voeger geworden, wel eentje die alle ouderwetse voegen heel erg goed beheerste, de knipvoegen, daggerwerk, dus hij voegde heel veel voor monumentenzorg, mijn broer is daar heel jong ook in
meegegaan, die had daar ook echt feeling in, die zat ook met zijn twaalfde al op de bouw, altijd met mijn vader samengewerkt en die is nog een keer in de krant toen gekomen dat hij als jongste ooit voor monumentenzorg aan de slag mocht. Die was ook degene die toen hij de opleiding voor de bouw deed de jongen die de leraar moest vertellen wat een knipvoeg was, want de leraar kon dat uit een boekje, maar kon dat niet uitvoeren, dus dan zei mijn broer: ik kan dat wel. Hij zei: dat geloof ik niet. Zal ik dan een voegje doen?
En wij hebben op school gezeten, op de oude ambachtsschool in Enschede en dat is dan ook nog een heel ouderwetse school met een knipvoeg en daar was een stukje kapot en dat was zijn examenopdracht van: repareer bij ons de muur. Dus dat kon hij echt fantastisch mooi doen. Helemaal een jongen van vijftien, zestien, dat is natuurlijk abnormaal dat hij zulke ouderwetse dingen kon. Maar daar was mijn vader wel echt in gespecialiseerd. Het echte oude werk.
Cor
Even – of ik heb het niet goed geluisterd, maar ben jij de jongste?
Maureen
De middelste. Ik heb een oudere broer en een jongere broer, ja.
Cor
En wat voor school heb je gedaan?
Maureen
De MAVO, ben ik op begonnen, ik had in mijn perceptie dat ik een heel goede kapster zou worden, toen zei de leraar op school: daar ga ik geen toestemming voor geven, want hij zegt: ga eerst de MAVO doen, maar ik vond dat allemaal nogal eng, om naar de hogeschool te gaan. Vanuit Glanerbrug helemaal naar Enschede, helemaal in mijn uppie en al dat soort dingen, dus ik heb ervoor gekozen om toen, uiteindelijk na veel discussie om de MAVO te doen,
en toen zeiden ze: als je na de MAVO klaar bent en je wilt nog steeds kapster worden, dan zorg ik dat je op een kappersopleiding komt en niet op een basisopleiding daarvoor, maar goed, toen had ik al wel door: kapster wordt het niet voor mij, want ik kan nog niet eens een papiertje recht knippen, dus om dat nu iemand op zijn haar aan te doen dat is het ook niet.
Cor
Coupe Glanerbrug!
Maureen
Coupe Glanerbrug, dan word je zo’n lustkapper genoemd. Daar wordt ook niemand blij van, dus daar had ik al gauw door van: dat wordt hem dus ook niet. Dus eigenlijk uit noodzaak van niet echt wetende wat je dan wel moet doen, dacht ik: misschien moet ik boekhouder worden, dus ben ik de MEAO gaan doen. Na het eerste jaar dacht ik: boekhouder wordt hem dus ook niet, ja dat vond ik heel droge stof, maar ja, toen had ik de keuze nog om secretaresse te worden of om bank en verzekeringen doen.
Secretaresse zag ik mezelf niet heel de dag andermans dingen doen, dat wordt hem ook niet voor mij, dus ik dacht: dan ga ik bank en verzekering doen, dan heb ik in ieder geval de MEAO afgerond en kijken we daarna wel verder. Ik merkte wel dat ik dat vrij makkelijk vond om te doen. Dus ik heb daarnaast, naast de opleiding verschillende cursussen gevolgd, dus uiteindelijk heb ik met vijf diploma’s de opleiding afgerond waar anderen er één hadden of misschien twee. Toen wilde ik doorstromen naar het HBO.
Cor
Zat daar bij jou een soort van bewijslast, of bewijs – van ik kan het wel, of zo?
Maureen
Ik vond het gewoon zonde om het niet te doen. Je gebruikte heel veel materialen waar je ook externe diploma’s voor kon halen, die mij dan weer verder brachten op het moment dat ik wilde gaan werken. Dus ik dacht: als ik het toch moet leren voor school, waarom dan niet even een stapje extra doen, terwijl, het zit in mij om te leren en informatie opzuigen, ik vind leren en lezen heerlijk, dus helemaal toen, daar had ik alle tijd voor en mijn ouders zaten daar ook altijd wel op in, die zagen wel dat ik dat in mij had. Die waren ook heel erg van: zorg maar dat je voor jezelf kunt zorgen.
Mijn ouders kwamen in een situatie dat mijn vader, die werd heel ernstig ziek, toen was hij dertig, toen kreeg hij kanker en mijn moeder was niet in de positie om het gezin te onderhouden. Dus ze kwamen in de WAO terecht en dat is geen vetpot natuurlijk, maar goed, we hebben ook niet honger geleden of dat soort dingen, dus dat is ook niet –
het andere uiterste, alleen mijn moeder zei altijd: zorg nou, want zij moest met veertien naar huis want groot gezin en dan moet je helpen in de huishouding, dus dat was voor mijn moeder haar pad wat gekozen werd. Is niks op aan te merken, dat gebeurde gewoon in die tijd, klaar, net als mijn vader mee moest de bouw in. Maar ze zei: ik wil dat nooit voor mijn dochter.
Dus zorg dat je altijd voor jezelf kunt zorgen, want als jij in een situatie komt waarin het niet meer kan, dan heb je in ieder geval een basis. Als jij kunt laten zien: ik heb mijn MEAO afgerond of ik heb een HBO afgerond dan laat je zien wat je potentieel is en ook al doe je er niks mee, op een dag heb je het nodig en kun je in ieder geval laten zien: dit kan ik en dit zit er in mij.
Cor
Misschien voor een deel ook om haar schuldgevoel ook, terwijl het helemaal niet nodig was dat ze een schuldgevoel had –
Maureen
Maar ik weet wel dat ze het erg vond dat ze – ze kon het niet. Het enige wat mijn moeder zou kunnen was huishoudelijke hulp bieden bij anderen, maar mijn vader was er niet, dus dat kon thuis niet. Ze probeerde altijd met dingetjes naaien en dingetjes voor de kledingbank doen, dat ze wel iets deed, maar goed, dat bracht gewoon niet wat je als gezin zou willen. Dus dat vond zij altijd erg dat ze nooit die kans heeft gehad.
Ze zei: ik wil altijd dat er kansen voor mijn dochter zijn. Dus zolang je thuis woont, benut die kans en leer en bekijk dingen en doe dingen en mijn moeder durfde de grens niet over, maar zij had altijd zoiets van: ontdek de wereld, ga heen. Wees niet zoals ik. Ga ontdekken, ga dingen doen en zo ben ik dus, ja, dacht ik wel: het zit erin, dus waarom zou ik dat gewoon niet doen. En toen wilde ik dus naar de HBO gaan, maar de HBO bank en verzekering was een nieuwe opleiding die dat jaar begon en omdat ik dus al zoveel had geleerd, kon ik het eerste jaar overslaan, maar het tweede jaar was er nog niet.
Dus ik kon nog niet instromen. Toen dacht ik: dan kan ik twee dingen doen, ik kan wat anders kiezen, of ik ga werken en ik doe het in de avonduren. Dus ik heb het in de avonduren gedaan, dus ik heb niet echt een HBO diploma, maar de vakgerichte diploma’s heb ik in de avonduren gehaald en dat weet ik nog toen ik bij ten Hag ging werken, toen was ik vijfentwintig en ik ben begonnen met werken toen ik achttien was, dus ik was de jongste met de meeste diploma’s en de meeste werkervaring.
Cor
Dat was toen je bij HBG begon.
Maureen
Nee, HCB ben ik begonnen met werken toen ik achttien was en toen heb ik dus in de avonduren mijn Assurantie diploma A gehaald, dat bestond toen nog uit vijf onderdelen waarvan je maar één keer in het halfjaar examen moest doen, dus je moest er minimaal tweeënhalf jaar over doen om dat te halen, heb ik ook gedaan, ik heb alle onderdelen in tweeënhalf jaar gehaald en toen ben ik dus later bij ten Hag terecht gekomen,
maar daar had nog niemand al die diploma’s kunnen halen indertijd en ook nog eens zeven jaar werkervaring op kunnen doen en ik had bij HCB, toen ik daar kwam werken, hadden ze geen verzekeringsafdeling, maar dat leek ze wel mooi om toe te voegen aan het verhaal, dus ik heb daar een hele afdeling in mijn uppie opgezet –
Cor
Dus jij was gewoon het schaap met de vijf poten, van vijfentwintig jaar die alles al kon.
Maureen
Die alles al kon. Die een afdeling had opgezet, die zeven jaar gewerkt had en een afdeling van nul naar vijftienhonderd betalende klanten had gebracht en alle diploma’s had. Dat hadden ze nog niet eerder gezien, of meegemaakt. Toen ik besloot om bij HCB weg te gaan en ergens anders te gaan toen had ik het wel voor het kiezen ondertussen.
Cor
En als je het dan hebt over commercie, ik zag inderdaad, zeven jaar commercie bij HCB en vijfenhalfjaar bij ten Hag, was dan, is dan commercie voor jou altijd – wat versta jij onder commercie? Sommigen zeggen: ja, ik wil mensen helpen, dat is commercie. Een ander zegt: ik vind het gewoon lekker om te scoren. Hoe zit dat bij jou? Waar komt die tinteling?
Maureen
Het iets neerzetten. Ik vind het natuurlijk mooi als mensen betalen en je verdient daar geld aan, anders ben je geen ondernemer natuurlijk. Het is wel: je wilt geld verdienen. Dat wil iedereen. Maar ik vind het wel heel mooi dat ik iets kan neerzetten van niks en daar staat iets. Dat je er iets van maakt.
Bij HCB was dat dan het feit: we hebben geen assurantieafdeling en dat je dan na vijf jaar, dat kunt opbouwen, met alle maatschappijen om de tafel gaan, samenwerkingen aangaan, hoe zet je zo’n afdeling op, waar ga je je op richten, waar ben je goed in als bedrijf, minder goed in, dat neerzetten, na vijf jaar staat daar iets. Dat vind ik mooi, dat er dan iets staat en of dat dan vijftienhonderd grote klanten zijn of kleine klanten zijn, je hebt iets neergezet, dat vind ik mooi.
En bij ten Hag heb ik dat ook gedaan op de particuliere markt, dat was niet echt hun ding, particuliere markt opzetten, dat heb ik daar ook opgezet, afdeling neerzetten, digitaliseren dat was ook niet echt hun ding, dat was een heel traditioneel bedrijf. Dus dat ik het woord digitaliseren inbracht, dat heeft me twee jaar gekost om dat te laten landen, dat ze toch echt wel die kant op moesten gaan. Ja, om dat er dan neer te zetten, dat daar echt een afdeling staat en dat daar dan een bepaalde lijn in komt, dat vind ik mooi, daar hou ik van.
En dat hebben we hier ook gedaan, dat het gewoon, het idee: ooit gaan we het doen, oké we gaan het doen en dan zijn er drie die eraan beginnen en op een gegeven moment dan heb je twee, drie bedrijven en staat daar van alles, allemaal mensen die rond rennen om iets waarvan jij ooit een idee had van: zullen we dat eens gaan doen? Dat vind ik mooi, ja.
Cor
En ergens in die ten Hag periode, neem ik aan, ben je waarschijnlijk Ali tegengekomen?
Maureen
Nee, vlak daarvoor eigenlijk. Vanuit HCB, daar ben ik Ali tegengekomen, toen zijn we getrouwd en ben ik ook naar een ander bedrijf toegegaan. Ik had ook nooit ergens anders gewerkt, altijd bij HCB, ik heb daar stage gelopen, bij mijn ooms en na mijn stage daar gewerkt, altijd een heel vertrouwde omgeving en toen ik mijn diploma’s had gehaald, dan wil je ook daarmee wat doen en als je altijd bij je familie bent, van meisjes uit noemde ze mij altijd Maus en ik blijf Maus daar, ondanks dat je een afdeling hebt neergezet en dat je getrouwd bent en dat je verder bent gegaan, ik ben nog steeds de kleine van Herma en je komt niet verder.
En ik wilde verder, want ik had van alles gedaan en geleerd en ik heb daar zoveel tijd ingestoken en ja, die mogelijkheid heb ik ook neergelegd en die zat daar gewoon niet in. Ik zeg ja: dan ga ik gewoon echt verder kijken, want dit is niet wat ik – hier heb ik gehaald wat ik gehaald heb en ik wil door en dat kan ik niet hier. Dus daarom de keus naar ten Hag, en vanuit ten Hag zijn we dit begonnen.
Cor
Dat vind ik wel leuk om te horen, op een gegeven moment is Booking Experts in 2013 ben je daar – en je zei het is een beetje een Steve Jobs-verhaal. Ik sprak deze week iemand die doet chauffeursdiensten, ook in zijn studententijd begonnen samen met een paar andere studenten, dus vertel het Steve Jobs-verhaal van Booking Experts.
Maureen
Wij zijn in Enschede komen wonen en Ali werkte altijd al alleen vanuit huis, die maakte altijd al websites, maar altijd vanuit huis. Toen kwamen we in Enschede wonen en toen hadden wij een garage, maar niet nodig, dus die hebben we eigenlijk omgebouwd als zijnde kantoor, omdat hij wel klanten ontvangt natuurlijk en zegt:
ik vind het wel prettig dat dat dan niet in mijn huis hoeft, als we dan toch ruimte hebben, dus daar hebben we toen een kantoor gemaakt met eigen ingang al dat soort dingen en toen kwam het idee van: we gaan Booking Experts doen. Dus dat is echt bij ons in het kantoortje naast het huis, garage is dat begonnen.
Cor
Maar wie had daar een probleem mee, had er iemand een probleem dat er iets opgelost moest worden?
Maureen
Het probleem is ontstaan, Ali die is in Nederland gekomen en die is toen bij Europarcs, op het park heeft hij ooit het restaurant gerund en zo is hij met hen in contact gekomen van: jij kan ook goed websites maken, want dat is zijn oorsprong en daar is hij goed in geworden.
Cor
Dat kon hij in Turkije al.
Maureen
Dat kon hij in Turkije al, hij is, dat had ik net al verteld, hij komt echt uit Oost Turkije, dus lemen huisjes en werken op het land, dat soort dingen, al heel snel bedacht: dat is niet wie ik ben en ik kan dat niet de rest van mijn leven, maar wel gewend om heel hard te werken en heel veel te doen. Toen is hij op school terecht gekomen op de universiteit in Turkije en toen is daar een leraar geweest en die heeft gezegd: je hebt een wiskundige knobbel en je moet iets met computers gaan doen.
Dat was in die tijd daar natuurlijk helemaal not done. Wat is een computer en die man is niet goed en: je gaat toch niet met computers bezig. Dus hij heeft zichzelf alles aangeleerd, met het idee van: websites maken, hacken, jezelf dingen leren om aan te leren om dingen steeds verder te ontwikkelen, al dat soort dingen en ja, websites maken dat is daarbij gebleven. Dus toen is hij ook in Nederland gekomen, is hij bij ? terecht gekomen, is hij ook echt begonnen met Europarcs om websites voor hun te maken en toen was ook altijd het idee van:
Ali heeft gewoon een heel hoog niveau van wat hij kan en Ali kan niet tegen het woord kan niet, al moet hij vier nachten doorwerken, alles kan. Helemaal op internetgebied, er is maar heel weinig wat echt niet kan. Ik weet nog dat toen die tijd, Europarcs, voor ons is het nu een lachertje, maar die had een logo dat draaide. Dat was uniek. Dat had hij gemaakt met allemaal laagjes over elkaar heen en dan leek het net alsof het rond draaide, alsof het een wereldbolletje was. Daar waren zij echt de eerste die een animatie op de website –
Cor
Een gifje heet dat?
Maureen
Tegenwoordig zal het een gifje zijn, maar toen in die tijd was het allemaal laagjes over elkaar heen geplakt en leek het net of het rond draaide. Zij waren één van de eersten die dat hadden, dat er iets bewoog op de website. Maar goed, en dan het probleem van: we hebben wel een mooie website, maar er is nog steeds niemand die online kan boeken.
En dat was dan het discussiepunt van: we hebben een prachtige website, maar dan in één keer moet het over naar een zoek en boek en moet iemand een online reservering maken, dat was zo complex en mensen begrepen dan niet wat ze moesten doen op de website. Dus wat gaan mensen doen? Bellen of die gaan naar booking.com en daar boeken, maar dat kost het park ook weer geld, want dan moeten ze booking.com betalen of Expedia betalen.
Cor
Want bestond booking.com toen al wel?
Maureen
booking.com bestond toen al wel, maar dat was natuurlijk lang niet zo geavanceerd zoals dat nu is. Toen wij voor het eerst bij booking.com binnen waren, waren er ook nog rijen met belhokjes en allemaal daartussen en als booking kwam dan werd er heel snel een mailtje gestuurd naar het park of een faxje en dat werd dan ingeboekt en daar ontstonden de problemen,
want booking.com had ingeboekt en had ze het wel bij die dichtgezet en bij die dichtgezet, maar vergeten op de website dicht te zetten, dan kwam er een dubbele boeking en dan hadden we daar problemen mee en dat is eigenlijk – het idee wat ontstaan is van: we hebben het zo mooi aan de voorkant, maar het probleem lossen we niet op.
Want je geeft wel informatie wie je bent, maar je wilt die mensen niet meer telefonisch te woord staan, of problemen hebben met je website of wat dan ook, je wilt ook dat de mensen online kunnen boeken, want ze zijn al op je website. Waarom dan niet helemaal, dat hele proces afronden online. En omdat dat gewoon niet goed naar ons idee was, hebben we gezegd dan gaat we dat op den duur zelf doen. Dat zijn we toen ook maar gaan doen.
Cor
Dus eigenlijk is dan het idee, de ondernemer die een park heeft, dat die minder afhankelijk is van derden, maar dat die een eigen softwarepakket heeft waarmee hij dus de boekingen kan binnenhalen en beheren.
Maureen
Ja, het idee was oorspronkelijk om alleen die zoek en boek te regelen, dus alleen te zorgen van: het gaat ons alleen om dat boeken. Het oorspronkelijke zoek en boek, daar zijn we mee begonnen, maar op een gegeven moment dan kom je in gesprek met het park en dan speelt er veel meer dan alleen die zoek en boek. Het is prachtig dat mensen online kunnen boeken, maar je wilt de mensen op je website hebben, daar gaat het om. Je wilt minder afhankelijk zijn van die partijen en dan blijkt dat ze een contract hebben met de slagboom.
Dus daar moet een koppeling komen, als jij al weet dat iemand komt en iemand heeft betaald, waarom moet die slagboom dan nog handmatig open gezet worden. Ze hebben iemand anders weer voor de technische dienst, weer een ander systeem nodig om die technische dienst aan te sturen, dus er zit er weer eentje alle data uit het reserveringssysteem te trekken en in een ander systeem te kloppen, want anders kan de technische dienst en de schoonmaak niet aangestuurd worden.
Dat soort processen, je hebt een eigenaar, die woningen worden verkocht aan particulieren en die mensen moeten ook hun geld hebben, dus dan moet er weer elke maand een rits aan reserveringen uitgezocht worden, welke hoort bij welke eigenaar en wat is de omzet. Dat werd allemaal handmatig gedaan. Dat je dacht: jongens, waar zijn jullie mee bezig. Dat is gewoon bizar wat jullie nu aan het doen zijn.
En dat begon met zoek en boek en uiteindelijk zit alles erin. Boekhouding, aansturen van de technische dienst, aansturen van schoonmaak, aansturen van de deurposten, alles, dus in één keer is het veel groter geworden dan het oorspronkelijke idee was.
Cor
Maar goed, dat begon dus, misschien op een zolderkamer, maar in de garage. Dan is natuurlijk even de vraag van: ja, jullie zijn getrouwd en dan ook samen in de zaak. Dat is wel een dingetje, toch? Of niet?
Maureen
Dat was een dingetje, ja. Ik had natuurlijk een baan bij ten Hag, daar had ik ook echt een leuke functie, dat was ook een leuk bedrijf, ik voelde me daar, nog steeds, voel ik me daar heel erg thuis, ik kom er nog steeds wel eens een kop koffie halen, dat is nooit weggegaan. In het begin belde ze me ook elk jaar of ik nog steeds de goede beslissing had gemaakt en of ik niet terug wilde komen bij ze.
Maar ja, dat zei ik ook tegen Ali van: ja, daar had ik de mogelijkheid om door te groeien richting management, daar had ik in principe ja op gezegd omdat ik dat gewoon heel leuk vind, ik vond het werk wat ik deed, vond ik echt heel erg leuk. Maar ja, toen zei hij ook van: als jij daar, ik werkte toen een beetje mee in het bedrijf, als jij je volledig daar gaat focussen moet ik straks iemand aannemen om dat bij ons te gaan doen, terwijl dat jouw sterke kant is.
Ik zei: ja, dat vind ik wel heel erg leuk, maar ik vind het ook wel heel erg leuk om mijn eigen ding te blijven houden en als je vierentwintig uur bij elkaar zit, weet ik niet of dat ten gunste komt van hoe wij met elkaar zijn. Dat je met elkaar kunt leven wil niet zeggen dat je met elkaar kunt werken en ik wil niet hebben dat werk tussen ons privé komt. Dus ik moet wel mijn eigen wereldje kunnen hebben, want dat ben ik wel gewend altijd en dat vind ik wel belangrijk dat ik zelf naar mijn werk kan gaan en ik zelf kan bepalen wat ik ga doen.
Ik ben niet het persoon wat je vertelt wat je moet doen. Dat heb ik bij geen enkele baan gehad. Tuurlijk moet je in het begin vertellen hoe een bedrijf in elkaar zit, maar daarna kwamen ze bij mij om dingen te vragen over hoe de systemen werken of hoe een bepaald iets, hoe ik daar tegenaan kijk, nooit andersom. Daar kan ik niet tegen. Nee zegt hij, dat beloof ik en wij zijn best wel allebei control freaks, we hebben graag de controle in handen en dat moet ik wel echt zeker weten dat dat gaat werken. We gaan het gewoon proberen, hij zegt en ik beloof je: jij hebt jouw ding en ik doe mijn ding.
Cor
Kun je dat eens uitleggen? Wat is dan precies de scheiding, kan in de loop der jaren misschien wat veranderd zijn, maar –
Maureen
Ik was veel meer, in het begin vooral natuurlijk, want dan moet je heel veel dingen zelf doen. Alle parken die aansluiten, die moet je zelf helpen met de systemen inrichten, hoe gaat het werken, ik was voornamelijk de spreekbuis tussen: wat wil de klant en hoe projecteren we dat weer richting programmeurs. We ontwikkelen alles zelf, we hebben echt de programmeurs hier zitten en wij vertellen daar aan, alleen ik moet inventariseren vooral bij de klant van: waar loop je dan tegenaan?
Wat zijn dan de dingen en waarom wil je bepaalde dingen en dat vertaal ik dan weer naar de techniek toe, zo moet het ongeveer worden en dat zijn de problemen waar ze tegenaan lopen. Ik heb moeten leren dat je programmeurs niet een oplossing moet vertellen, maar dat je het probleem neer moet leggen en dat zij met een oplossing komen. We willen heel graag vertellen hoe ze dat dan moeten oplossen, maar dat is niet wat een programmeur wil, een programmeur zegt: je moet mij het probleem van a tot z uitleggen, waar loop je tegenaan, wat is het probleem, wat wil je er uiteindelijk mee bereiken en ik zorg voor de oplossing.
En die verdeling was er naar mij toe en Ali zat veel meer nog in de verkoop, dus naar klanten toe en ik was meer hier, als klanten hier komen met presenteren, met uitleggen, met vertalen van: wat is de vraag en hoe projecteren we dat in ons systeem. Ali had natuurlijk destijds nog, vooral in het begin, gewoon ook Expert Webdesign wat zich richt op alle delen, dus dat konden autobedrijven zijn en al dat soort dingen en op een gegeven moment hebben we gezegd van:
dat stoten we grotendeels, wat kan, stoten we af en richten ons echt alleen op de recreatie, maar Ali was toen in die tijd ook heel druk met webshops maken en websites bouwen en al dat soort dingen en ik focuste me dan meer van: hoe gaan we ons product vormgeven en waar gaan we naartoe met elkaar.
Cor
Uiteindelijk heeft die nichemarkt heeft jullie ook meer specialist gemaakt binnen de branche.
Maureen
Ja, wij hebben ook bewust gekozen om ons te richten op die markt. Want dat is ook wel één ding waar ik sterk in geloof, is op het moment dat jij ergens specialist in bent, dan geloven mensen daarin. Als ik twintig dingen tegelijk doe dan is het heel moeilijk voor een bedrijf om te zeggen van: ik vertrouw mij daar volledig in.
Hetzelfde als je in een restaurant komt, daar vergelijken wij het altijd mee, als je kunt eten van vis tot shoarma tot van alles, pizza’s, dan weet je gewoon: je bent nergens specialist in. Maar ga ik naar een sushi restaurant, dan is het één ding wat ze aan het doen zijn: sushi maken.
En dan heb je daar ook nog wel gradaties in hoor, wat goed is en wat niet goed is, maar ze hebben een specialisme en daar vertrouw je dan meer in en op het moment dat wij zeggen: vandaag hebben we websites voor vakantieparken en morgen voor een autobedrijf, je kunt je onmogelijk overal in specialiseren, dat gaat gewoon niet.
Cor
Maar je zei wel: binnen het pakket kun je boekhouding doen, je kunt boeken, daar is het wel weer heel breed.
Maureen
Maar wel op recreatie. Puur en alleen. Kijk, boekhouding, ik heb geen boekhoudingpakket, maar al het financiële wordt afgewikkeld in Booking Experts en daarna gaat het naar het boekhoudpakket toe, maar ik ga geen boekhoudpakket maken. Dat doe ik niet, ik ga geen slagboom neerzetten. Ik faciliteer de software, alles tot en met daar naartoe, maar er zijn andere mensen heel goed in het maken van dat.
En misschien vind ik ooit wel dat daar teveel problemen in zijn, maar dan zou ik dat lostrekken van wat we nu aan het doen zijn en specifiek daar opzetten. Dat vind ik ook als jij naar het buitenland gaat met je product, als jij als Nederlander in Frankrijk de Franse markt wil gaan veroveren, dan zul je Franse mensen om je heen moeten hebben, die snappen hoe die markt in elkaar zit. Die zijn daar goed in.
En datzelfde is, als jij je als recreatieproduct gaat richten op een klachtensysteem of een webshop, dan moet je je aandacht verdelen en dan kun je niet meer gewoon ergens heel goed in zijn. Dan ga je dingen missen, want je hebt je focus daarop, gaat er daar iets mis. Moet je je daarop focussen en vergeet je aan die kant weer wat. Dus je moet je richten op één ding.
En als je iets anders wil gaan doen dan moet je zorgen voor een team wat zich dan daarop richt en dan kun jij je focus houden op waar je goed in bent.
Cor
Volgens mij heeft Booking Experts, wat ik las, heb je op het ogenblik een man of veertig, vijftig in dienst?
Maureen
Veertig, ja.
Cor
Ik zag al een miljoenenklus voorbij komen vorig jaar, ik weet niet of dat door Corona nog schade heeft opgelopen?
Maureen
Nee, we hebben gelukkig, zijn we daar heel goed doorheen gekomen door die fase. En eigenlijk heeft dat, denk ik, voor ons wel bewezen dat automatiseren het belangrijkste is wat je moet doen en de parken die niet geautomatiseerd waren kwamen gewoon enorm in de problemen.
Doordat wij heel snel kunnen ontwikkelen omdat wij ons eigen team hebben, konden we ook heel direct inspringen bij onze klanten om heel snel iets te maken waarmee ze verder konden en ja, dat heeft zich wel bewezen in die tijd.
Cor
Stel, er is een park die zegt: dat is er nog niet, maar kunnen jullie de slagboom, kunnen jullie dat koppelen. Is dat heel vaak dan vraaggestuurd?
Maureen
Wij ontwikkelen vraaggestuurd. Wij ontwikkelen niet iets waar onze klant niets aan heeft.
Cor
Maar op het moment dat die ene klant dat heeft, dus je zou kunnen zeggen: daarmee heb ik een soort van voorrang, ben ik één van de eersten, maar daarna zul je het waarschijnlijk al je andere klanten ook wel aanbieden?
Maureen
Ja, dat is ons concept ook. Wij hebben een product neergezet. Je neemt het product af zoals het is en je bepaalt zelf waar je gebruik van maakt of niet, maar alles wat ik ontwikkel, ontwikkel ik voor al mijn klanten. Ik heb geen maatwerk.
Ik heb niet: klant a werkt op deze manier, klant b werkt op deze manier, iedereen werkt op exact dezelfde manier en alles wat wij ontwikkelen, wij ontwikkelen op vraag, dus als de klant zegt: dit vind ik een goed idee, zouden jullie dat kunnen ontwikkelen, gaan wij dat uitwerken in een casus, leggen dat neer, we hebben ook een planbord voor onze klanten waarop ze kunnen zien welke vragen worden er gesteld.
Dat vind ik ook interessant, daar kunnen ze op stemmen en iets wat meer stemmen heeft gaat bij ons sneller mee in de productie.
Cor
Die zag ik voorbij komen.
Maureen
Dat vinden klanten ook heel leuk, om mee te denken en als iets heel erg speelt bij onze klanten dan ontwikkelen wij dat. Bijvoorbeeld de vouchermodule kwam en Corona kwam, direct dezelfde week kwam de vraag: kunnen we niet met vouchers gaan werken? Ja, top idee, moeten we direct doen.
Twee dagen daarna zat de module erin, maar die zat voor al onze klanten erin. Vanaf dat moment kon iedereen vouchers uitgeven en al dat soort dingen. Het meest ergerlijke vind ik dat als jij iets hebt, je hebt een probleem, dan zeggen ze: dat is een module, daar moet je voor betalen. Ja, maar dat zit niet in jouw pakket, ja daar heb jij geen recht op. Wij vinden: je betaalt voor alles, maar je betaalt ook voor alles wat we nog gaan doen. Dus alles wat ontwikkeld wordt zit erbij in.
Cor
Dus je hebt niet een gold member, een silver member, iedereen is gold member bij jullie. Iedereen krijgt alles.
Maureen
Iedereen is gold member en je bepaalt zelf wat je ermee doet. Ik geloof namelijk, een vakantiepark is een vakantiepark. Het is de beleving, de faciliteiten, hoe je je huisjes inricht, wat je op je park doet, wat jou uniek maakt.
Maar als iets goed is voor park a, is dat ook goed voor park b en is dat ook goed voor park c, want als het niet goed is voor park a, dan zet ik het niet in mijn systeem. Dus als ik niet overtuigd ben dat het ten gunste is van mijn software en al mijn klanten daarmee vooruit help, komt het er niet in, hoe groot een partij ook is en hoe lief het verzoek ook is, hij moet echt toegevoegde waarde zien voor onze klanten. Is die er, zetten wij het er in, kost niemand geld. Is het een koppeling?
We hebben nu een koppeling gemaakt met Home Away, Duitse grote touroperator, een rechtstreekse koppeling. Het heeft bijna een half jaar gekost om die koppeling goed te krijgen, dat het ook goed functioneert, maar dat is ook voor al onze klanten direct toegankelijk. Dat is onze inspanning die we doen, dat kost een half jaar, een programmeur, dat kost verrekte veel geld, maar iedereen kan daar meteen mee koppelen.
Cor
Dus dat is een stukje van jullie DNA.
Maureen
Ja, dat is wel iets wat wij –
Cor
Is dat dan Turkse invloed of is dat Tukker invloed?
Maureen
Turks, denk ik. Ik weet niet of het echt Turks is, maar dat is wel iets waar Ali voor staat. Ali die heeft er zelf een hekel aan dat je geblokkeerd wordt. Hij zegt: je moet mensen niet blokkeren. Als jij aan het werk bent en je kunt iets niet en er komt dan zo’n pop up van: je moet een module afnemen of wat dan ook, dan is Ali klaar. Het maakt niet uit wat je doet, of wie je bent, of wat dan ook, daar kan hij echt niet tegen. Dus –
Cor
Geen verrassingen.
Maureen
Nee, je neemt alles mee en dat is gewoon, daar betaal je voor en dat is gewoon, dat hebben wij zelf ook: je betaalt liever iets meer, wetende dat het klaar is, dan dat je zegt van: we hebben heel goedkoop, maar dan mis je eigenlijk zoveel. En wij hebben liever een totaalconcept.
Wij hebben – als het niet bij je past, dat kan ook, ja, dan moet je niet met ons samenwerken. Dat kan zijn, dat dat niet bij je past. Dan moet je dat niet doen, maar dit is hoe wij daarin staan, wij willen alles geven, wij willen alles automatiseren, we willen alles gaan doen en het kan zijn dat het voor sommigen een te ruim jasje is, dat kan.
Cor
Wat je zei: ze hoeven niet alles te gebruiken.
Maureen
Nee, iedereen kan precies zien wat ze willen.
Cor
Een Turkse man en een Twentse vrouw en waar zie je wel DNA-verschillen, waar zie je wel dat je zegt: daarin zijn we toch echt wel anders. Niet dat het per se problemen hoeft te geven?
Maureen
Problemen geeft het in ieder geval niet. Echt heel anders weet ik niet eerlijk gezegd. Ik moet zeggen dat, Ali heeft een hele andere mentaliteit dan wat je van een Turkse man zou verwachten.
Cor
Wat zou je van een Turkse man verwachten dan?
Maureen
Ik wil niet dingen zeggen of roepen –
Cor
Als ik mag stigmatiseren, ik mag dat wel, ik doe dat wel, wat ik altijd heb bij Turkse mannen is dat dat gewoon hele harde werkers zijn. Dus dat is het beeld wat ik heb, het zijn harde werkers, die hebben allemaal een café, dus zit er iets eigens in en er zit iets in dat het gewoon hard werkt. Dat is de associatie die ik heb.
Maureen
Absoluut en dat heeft Ali ook en Ali heeft heel sterk die werkmentaliteit en wat misschien botst is dat hij dat projecteert op anderen. Hij verwacht eigenlijk wel dat iedereen diezelfde mentaliteit heeft en dat zie je al terug met de kinderen.
Daar zou hij al eigenlijk die mentaliteit erin willen hebben, waarvan ik veel meer dingen, dat terugtrek, ook binnen het bedrijf. Hij heeft heel sterk, hij noemt ons ook altijd een leger. Je hebt een captain en je hebt een dit, en een dat en als de captain komt dan sta je op. Dat is die Turkse mentaliteit, maar dat kennen wij hier niet. Dat is gewoon, ja –
Cor
Je zou kunnen zeggen: van Turkse invloeden – hiërarchie in de familie?
Maureen
Ja, daar is dat wel heel sterk, maar ook in de werksfeer is dat heel sterk. Als jij, wij komen natuurlijk wel vaak in Turkije en als je daar in een bedrijf komt en de manager komt binnen, Ali kan hier binnenlopen en niemand heeft door dat hij binnen is, bij wijze van. Maar als daar een manager binnenkomt, dan gaat iedereen in het gareel staan, in de rij, tot de manager langs is en dan pas ga je weer weg.
Daar is gewoon een heel andere werkcultuur dan dat hier is en dat is voor hem wel – en Ali heeft natuurlijk altijd alles zelf moeten doen in zijn leven. Altijd zijn eigen geld moeten verdienen om te kunnen studeren. Hij studeerde, maar daarnaast drie banen anders kun je niet studeren. Door zijn eigen visie, zijn eigen gerichtheid heeft hij wel kunnen doen wat hij nu kan.
Als hij zich enigszins had laten leiden door wat anderen hadden gezegd had hij nooit kunnen bereiken wat hij nu kan, maar dat heeft hem ook geleerd dat hij nooit een mening van een ander aanneemt. En dat is ook nog wel eens iets wat heeft moeten groeien tussen ons, maar ook, feitelijk heeft hij altijd alleen gewerkt en nu heb je personeel, dat is nog wel een stukje waar wij in verschillen van: idee van hoe je dat moet doen. Maar dat zegt hij ook altijd: dat moet jij doen, dat moet ik niet doen, want dat kan ik niet.
Cor
Bijvoorbeeld de omgang met personeel, laat hij dat dan liever aan jou over omdat hij denkt: misschien gebruikt Maureen zes woorden waar hij er één zou gebruiken?
Maureen
Ja het liefst zet hij dat wel over, ja. Niet dat hij niet met het personeel om kan gaan, want hij loopt hier natuurlijk ook gewoon met iedereen rond en met iedereen gezellig en hij doet alles voor zijn personeel moet ik zeggen. Hij regelt elke dag lunch, want hij wil niet hebben dat mensen ’s ochtends moeten nadenken over: wat ga ik eten.
Dan staat hij elke dag, drinken, hele koelkasten vol, want hij wil niet dat mensen drinken mee hoeven te nemen van huis. Lunchen doe je hier, er wordt drie keer in de week boodschappen gedaan door hem, want dat moet je samen doen. Dat is samen. Er staat elke week vers fruit, want we moeten ook gezond blijven en er staat een tafeltennistafel, mensen moeten ook gedachten kunnen verzetten.
Er staat ook een kast voor de vrijdagmiddagborrel want, zelf is hij er niet van, maar hij vindt het wel belangrijk dat hun dat doen. Moeten ze doen. En dan moet het niet zijn dat ze daarvoor iets neer moeten leggen, nee, dat wil hij doen. Dus daar staat gewoon altijd een koelkast vol met koude biertjes en wijntjes en een voorraadkast met chips en nootjes en weet ik veel wat allemaal, hij is er bijna nooit bij, maar hij vindt het belangrijk voor zijn personeel dat ze dat doen.
Dus daarin, hij doet er wel alles voor, dat wel.
Cor
Is er verschil tussen jou en hem, ben jij wel meer bevriend met het personeel dan hij?
Maureen
Nee, dat heeft hij zelf ook wel heel erg, hij kan alleen het geduld niet opbrengen om daar hele gesprekken over te voeren. Ik ben wel meer gericht op – ik wil graag uit iemand halen wat erin zit. Dat vind ik voor mezelf belangrijk, maar dat is, ik geloof altijd, als jij voor tachtig procent kunt doen wat je heel leuk vindt en waar je heel goed in bent, dan zijn dingen die minder leuk zijn, maar nu eenmaal bij een baan horen zijn niet erg.
Maar als je je constant moet focussen op dingen die je niet leuk vindt hou je dat nooit vol. En dan krijg je personeelsverloop en dat wil ik voorkomen, want wij zijn best wel een complex product, ik kan niet morgen iemand aannemen die dan ook direct functioneert binnen mijn bedrijf. Je zult echt wel een interne cursus moeten doen door de hele software heen en dat is best wel veel inmiddels geworden.
Het is niet alleen Booking Experts, maar we hebben ook een CMS voor de website, we hebben een vertaalsysteem die content uit websites haalt en naar de vertaler stuurt, het is niet meer alleen het reserveringssysteem wat het vroeger was. Ik ben wel heel druk met binden van personeel. En vind het belangrijk dat ze een binding krijgen met het product en het bedrijf.
Ik zeg altijd: als je hier werkt moet je het gevoel hebben dat het jouw bedrijf is en daar wil ik wel dingen voor inzetten om dat dan ook zover te krijgen. Daar ook met hun te kijken van: over vijf jaar, wat wil je doen voor mijn bedrijf, waar wil je staan, wat wil je gaan bereiken, wil je de verkoop in, een nieuw product neerzetten, waar kunnen we dan naartoe werken met elkaar? Dat zou hij niet kunnen, daar heeft hij het geduld niet voor.
Cor
Als je nu mensen aanneemt, waar kijk je dan naar, waar let je vooral op?
Maureen
Toch wel opleidingsniveau, want ik merk wel als je, niet zo zeer dat iemand nu een HBO moet hebben, maar wel: wat is zijn potentie, waar kan hij naartoe denken? Wat ik zeg, we hebben best wel een complex product en je moet er wel even doorheen om dat goed te kunnen –
Cor
Maar heb je het dan over programmeurs, of heb je het dan ook over de commerciële mensen die –
Maureen
Commerciële mensen, programmeurs is helemaal lastig, om daar goede programmeurs te krijgen, want ook daarin –
Cor
Heb je een bepaalde taal waarin jullie schrijven?
Maureen
Het grootste deel wordt in Ruby geprogrammeerd.
Cor
Ik heb geen idee, Ruby?.
Maureen
Ja, is ook niet echt een taal wat heel veel voorkomt, dus daarin is het al lastiger natuurlijk en het niveau is gewoon heel hoog. We hebben hele goede programmeurs hier zitten, met heel hoog kennisniveau, dus je merkt ook wel snel als een programmeur dat niveau niet heeft, die komt ook niet mee. En dan moet je helaas afscheid nemen.
Cor
Maakt je dat afhankelijk van dat soort mensen?
Maureen
Nou, niet meer omdat je gewoon een groot team hebt inmiddels. Inmiddels zitten er dertien volgens mij, fulltime programmeurs, dus als er één weg zou vallen zou dat niet zo heel gek veel mee gebeuren. In het begin was dat wel lastiger natuurlijk. Dan zit je maar met een heel klein clubje, maar inmiddels ben je niet meer afhankelijk van een programmeur.
Wij zetten iedereen – wij ontwikkelen in periodes van twee maanden aan een bepaald onderdeel van het systeem en iedereen draait daarin mee. Bij ons is het niet zo dat één iemand alles weet daarover en dat een ander daar niks vanaf weet.
Want daar kies je ook bewust voor dat team a programmeert hierin, maar team b controleert hun code. Dus ze moeten weten wat zij hebben gedaan en ze moeten ook weten waarom ze dingen hebben gedaan, daar moet gewoon constant overleg zijn heen en weer. Dus daardoor heb je geen eilandjes, dat iemand heel veel van dat weet, dus als die wegvalt heb ik een probleem. Dat is niet.
Cor
Je zou dus kunnen zeggen, naast technische kennis is communicatie altijd een – iets wat heel veel aandacht krijgt.
Maureen
Ja, het onderling communiceren van elkaar, naar elkaar toe en ik ben ook van, wij zijn best wel een open bedrijf naar elkaar toe. Ik heb liever dat je het me zegt, dan dat ik het via een ander moet horen dat je ergens tegenaan loopt, dat is iets waar ik niet tegenkan. We zijn hier allemaal en ik ben altijd bereikbaar met mijn telefoon.
Mensen kunnen mij altijd bellen of appen, ik maak daar direct tijd voor, maar ik moet niet iets via een ander horen, daar kan ik niet tegen, maar dat heb ik ook onderling. Ik vind, als jij iets hebt gedaan wat mij niet aanstaat en ik voel me daar slecht door, dan vind ik ook dat ik jou dat moet zeggen en dan kun jij zeggen: dat was niet bedoeld of, ja, zo ben ik nu eenmaal en dan moet je er ook vrede mee hebben. Dat kan twee kanten op.
Cor
Voor jou is dat misschien makkelijk, maar voor een werknemer naar een baas toe, is dat natuurlijk vaak veel lastiger.
Maureen
Is veel lastiger, maar als je met elkaar in gesprek blijft, is dat niet zo lastig.
Cor
Nee, vind jij dat niet zo lastig.
Maureen
Nee, maar ik merk dat ook hier, ik merk ook hier dat dat niet lastig is. Kijk, net wat ik zeg, als jij, ik ben wel leidinggevende, maar ik sta er niet boven. Voor mijn gevoel tenminste en dat is ook wel wat ik meer terugkrijg. Wij zijn heel open iedereen kan altijd binnenlopen en zeggen wat ze tegenstaat. En net wat ik zeg, ik vind nooit iets fout, ik vind altijd dat je moet luisteren naar wat iemand zijn mening is. Het probleem is voor mij niet groter of kleiner of drie daarmee zitten of één zit daarmee.
Maar als jij last hebt ergens van, van mij of van wie dan maar ook en je omgeving, als jij er last van hebt, dan moet ik daar iets mee doen, want jij hebt er last van. En als jij er last van hebt, zit je hoofd vol en kun je niet voor de volle honderd procent voor mij werken. Dus dat los ik op, dat wil ik oplossen.
Hoe ik het ook moet doen, maar dat los ik op. En het is niet dat iemand eerst moet zeggen: ja, maar hij heeft daar ook last van, of zij heeft daar last van, of ik ga eerst een groepje verzamelen en met een groepje gaan we dan iets blootleggen, dat maakt het voor mij niet groter of kleiner en ik zit ook gewoon tussen het personeel in en ik hoor ook gewoon heel veel op de afdeling en
ik ben overal bij betrokken en wij zijn wel heel open naar het personeel toe en ik zeg ook altijd tegen het personeel: je moet ook gewoon, ik doe ook niet alles goed. Dus als ik iets fout doe moet je het maar zeggen, anders kan ik er niks mee. Denk ik dat ik goed ga –
Cor
Maar jij moet ook weten, jij rijdt straks weg in je BMW X5 en hun in een Fiat 500 of zo, of wat anders, je hebt toch een bepaalde plek en rol, een bepaalde autoriteit die, wat mooi is dat die open is, ik heb ook altijd gezegd: als iemand ontslag wil nemen, wil ik de eerste zijn die het hoort en kunnen we samen kijken naar welke goede plek je zou kunnen, maar ik heb in die tweeëndertig jaar ook wel gemerkt dat dat van mij wel een wens was altijd, maar dat de utopie was dat iedereen daar niet in mee kon gaan. Heb je al wat verloop gehad?
Maureen
We hebben wel wat verloop gehad. Ik merk wel, niet iedereen is weggelegd om parken, programmeurs niet echt, maar dan is het vaak van die heeft het niveau net niet, dus daarvoor werkt het gewoon niet en dan kan het gewoon niet, op support is niet iedereen in machte om een park te begeleiden het hele automatiseringsproces in.
Het is wel een kantoorbaan, veel binnen en we proberen altijd ons personeel veel bij parken te laten meedraaien, kijken wat ze aan het doen zijn, al dat soort dingen, maar het begeleiden van klanten, het constant te woord staan van klanten, het snel kunnen schakelen, want dat is het wel natuurlijk. We hebben bijvoorbeeld een chat openstaan voor onze klanten en elke dag is er iemand verantwoordelijk om die chat te beheren, maar binnen een minuut moet daar wel een reactie naar de klant toe, binnen twee minuten, maximaal twee minuten.
Maar dat gaat wel, vraag a gaat over de website, vraag b gaat over een journaalpost die volgens hun niet klopt en vraag c die snapt niet waarom die reservering niet gemaakt kan worden en je moet ze wel allemaal binnen twee minuten kunnen oplossen. Dus je moet heel snel kunnen schakelen en niet iedereen voelt zich daar heel erg gelukkig in. Dat merk ik wel. Dat is wel lastiger om daar heel goed in te worden.
Cor
Dus daar heb je meer de generalisten nodig die overal precies weten: waar moet ik ze mee doorverbinden om het probleem op te lossen.
Maureen
Ja, je precies. Dat is wel, of waar moet ik zijn in het systeem, of waar ken ik mijn grens, daar voel ik me niet veilig in, waar moet ik dan naartoe gaan. Dat is wel lastig, die druk is hoog, je moet snel kunnen schakelen en daar heb je wel een bepaald niveau voor nodig om dat te kunnen, dat kan niet iedereen, nee.
Cor
Is er ook al een kleine Maureen aangenomen toen ze achttien was en die nu naar de vijfentwintig jaar gaat?
Maureen
Hier?
Cor
Ja?
Maureen
Ja, die zie ik wel.
Cor
Dus die ga jij binnenkort verliezen?
Maureen
Nee.
Cor
Die gaat nog niet uitvliegen? Maar ik kan me voorstellen –
Maureen
Die is niet het proces begonnen bij haar familie en te beschermd, nee dat denk ik niet. Maar die hou je, dat hou je. Kijk, we hebben natuurlijk allemaal het idee en de hoop dat iedereen hier dertig jaar in dienst blijft, maar dat kan gewoon niet. Ten eerste heb ik daar het product niet naar en ten tweede heb ik daar, ja, het bedrijf niet naar. Het idee is prachtig.
Cor
Waarom, het zou op zich kunnen. Komen de mensen hier vooral uit de omgeving?
Maureen
Werken? Ja. Voornamelijk uit Enschede.
Cor
Dus dat maakt wel dat het, voor mijn gevoel, laat ik het zo zeggen, is het weliswaar geen familie, technisch gezien, maar zijn jullie wel op die manier aan het bouwen, alsof het familie is.
Maureen
Ja, dat wel, we doen veel, we investeren veel ook in de band. Band met personeel, band als personeel onderling, wat we zeggen: altijd samen lunchen, zorgen dat het aan niks ontbreekt hier op kantoor. Ook toen bekend werd dat iedereen vanuit huis moest gaan werken, we zorgen dat je een goed bureau hebt, een sta-zit bureau, dat je goed kunt zitten, laptop heeft iedereen van ons, een telefoon kunnen ze van ons krijgen, schermen hebben ze thuis neergezet, weet je, dat het goed is thuis, dat je gewoon een goed omgeving hebt. We hebben ook een makkelijke sfeer.
Van oudsher kom ik uit traditionele bedrijven, half negen begin je, half zes ben je klaar. En je hebt een uur pauze en ik vind dat je mensen niet kunt dwingen om te werken omdat nu eenmaal jouw tijd is en jij vindt dat het in dat uurtje moet gaan gebeuren, vooral programmeurs zijn natuurlijk denkers, die moeten soms om vier uur een rondje lopen en kunnen dan doorwerken tot acht uur, of die moeten uitslapen tot twaalf uur en die hebben dan de mindset om door te werken.
Die kun je niet sturen in bepaalde tijden. Voor ons is het natuurlijk anders, want je moet bereikbaar zijn voor parken, dus je hebt wel een bepaalde tijd, maar ik vind wel, dat zeggen we ook altijd: als jij uit je bed stapt en denkt: dit wordt mijn uurtje niet, stap dan terug en slaap een uurtje door en kom over een uurtje terug. Daar heb ik meer aan, dan ben je productiever dan dat je verplicht om half negen je laptop aanzet omdat ik vind dat het moet.
Cor
Maar hoe meet je dan bijvoorbeeld van een programmeur of die rendabel is, ik bedoel, misschien kan iemand wel in een uurtje meer doen, dan een ander in acht uur.
Maureen
Dat kun je natuurlijk zien, wat ze programmeren, wat ze opleveren. Als iemand iets oplevert, zijn code wordt altijd gecontroleerd door iemand, dus die ziet die code van: wat heeft die er dan aan gedaan? Is dat afraffelwerk of is die abnormaal lang bezig geweest voor het resultaat, waar zit het hem dan in? Programmeren is sowieso wel lastig want, daarom geven wij ook nooit deadlines aan klanten, dat kan gewoon niet.
Wij projecteren, wij hebben bepaalde dingen van: dit willen we dit jaar gaan oplossen, alleen is het soms, trek je een code los en denk je: ik kan hier doorbouwen, maar dan veroorzaak ik aan de achterkant misschien wel meer problemen, dus we gaan eerst dat oplossen voordat we hiermee verder gaan. En dan uiteindelijk is een project waarvan wij dachten: wij zijn daar zes weken mee bezig, dat zijn nu zes maanden geworden. Je moet een zijpad, want wat je hier lostrekt, dan moet dat daar ook, want in het systeem is alles met elkaar verbonden.
Dus je kunt niet iets lostrekken. Een factuur hangt vast aan een reservering, maar ook aan een journaalpost en ook aan een saldibalans, maar ook aan een statistiek, dus alles zit met elkaar verbonden, dus je kan niet zomaar zeggen, stoïcijns, dat. Dat gaat niet zomaar. Dus daarom zeggen we altijd: we gaan vooruit en de één kan dat in zes uur en de ander kan dat in acht, maar als dat kwalitatief goed is en ik veroorzaak daardoor geen problemen voor de anderen, maakt het mij niet zoveel uit of jij dat in zes uur of in acht uur doet.
Als het maar vooruit gaat en het gaat productief goed, als jij er met de pet naar gooit merk ik dat natuurlijk snel genoeg en we hebben wel mensen erom heen zitten die vooruit willen, dus als er daar eentje in achterblijft, dan valt dat wel heel snel op. Ook richting de anderen, dat ze zeggen: ja, maar die werkt niet door, of die is niet bereikbaar, of die is niet dit of dat, dan valt dat wel op.
Cor
Ik denk dat de luisteraars, misschien ook wel, we zijn niet geïnteresseerd in de ruzie die jij en Ali hebben gemaakt in de slaapkamer, of aan de keukentafel, maar wanneer zijn jullie de afgelopen zeven jaar eens even, hebben jullie echt eens even in de directiekamer een stevige robbertje gevochten van: daar zijn we het nu echt over oneens. Ook mooi om te weten: hoe ben je eruit gekomen? Dat mag ook, maar, het lijkt mij een utopie dat je het altijd maar eens bent.
Maureen
Nou ja, altijd eens dat is het zeker niet, maar dat ik zeg: daar zijn enorme conflicten of dingen gebeurd waarvan ik zeg: daar staan we haaks op in, dat eerlijk gezegd ook niet. We hebben eigenlijk allebei wel een hele zelfde visie van wat we met het bedrijf willen en waar we naartoe willen gaan en daarom ben ik denk ik ook blij dat we het samen doen, want het vergt gewoon heel veel tijd en energie en dat is niet alleen hier, dat is ook thuis, dat is ook ’s avonds op de bank.
Cor
Praten jullie daar dan ’s avonds op de bank ook nog heel veel over?
Maureen
Heel veel, ja. Overdag zien we elkaar eigenlijk niet zo veel. De één zit daar, de ander zit daar en weet je, wij hebben hetzelfde als een ander, wij komen ’s avonds thuis en dan is het: de één komt om drie uur thuis en de ander om zeven uur thuis, maar dan wordt eigenlijk alles nog besproken van die dag en wat er gebeurd is, al dat soort dingen, dus dat is ook ’s avonds en in het weekend. Maar dat zijn wij eigenlijk altijd wel gewend, dat hebben wij altijd gehad.
Cor
Daar hebben jullie natuurlijk een voordeel bij, die DGA die thuiskomt en waarbij de partner, of dat nu een man of vrouw is, niet, geen ondernemer is en niet, tuurlijk en dan zal er ook over de kinderen gepraat worden, dat heb je natuurlijk wel samen, maar het over de zaak spreken is natuurlijk wel, dat is natuurlijk wel iets heel moois, iets krachtigs.
Maureen
Ja, dat zeg ik, daarom ben ik ook blij dat wij het samen zijn aangegaan, want dan is het ook niet zo belastend. Kijk, bij ons stopt het natuurlijk nooit. Het bedrijf stopt nooit en het werk stopt ook nooit. De telefoon staat bij ons altijd aan. Als iemand mij om elf uur een mailtje stuurt en ik moet reageren, dan reageer ik om elf uur. Maar die ethiek hebben wij altijd gehad. Die had ik ook voor ten Hag. Ik was de eerste bij ten Hag die thuis werkte.
En die de mogelijkheid had om thuis in te loggen, al dat soort dingen. Want ik kan niet, zo zijn wij eigenlijk allebei, dingen die je vandaag moet doen, moet je niet overzetten naar morgen. Die moet je vandaag ook gaan doen. Ik kan niet dingen laten liggen van: dat komt morgen wel. Zo functioneer ik niet. Als ik heb gezegd vandaag een offerte eruit, dan komt er ook vandaag een offerte uit. En als dat nog om elf uur ’s avonds is, maar dan is hij wel vandaag de deur nog uit.
Cor
Maar zeggen dan jullie kinderen niet over twintig jaar: papa en mama waren altijd aan het werk en ja, oké, daardoor konden wij op de Playstation, of konden wij dit of dat doen.
Maureen
Zo werkt dat bij thuis dus absoluut niet.
Cor
Nee? Hoe gaat dat?
Maureen
Nee, zeker niet. Wij hebben voor de Playstation een vast half uurtje.
Cor
Hebben ze ook schermtijd met de telefoon, dat er een bepaalde schermtijd is op een dag?
Maureen
Niet aan wat hij maximaal mag, maar –
Cor
Ik geloof dat je het gewoon in kunt geven zelfs.
Maureen
Ja, kan, kan. Maar dat vind ik dan nog een ding, maar wij hebben een vaste tijd waarop kinderen op scherm mogen. Dus dat is van half vijf tot vijf uur, kwart over vijf en dat is meer het idee: ik moet ook koken en dan weet ik tenminste zeker dat de één daar zit en de ander daar zit en dat ze weinig verplaatsen en weinig kunnen uithalen in die tijd, dus dat is een beetje gegroeid, dus als het dan toch moet, dan liever in mijn voordeel, dat ik er het meeste gemak van heb.
Maar voor de rest zijn wij daar best wel strak in en wordt het eigenlijk niet buitenom door de kinderen gedaan. Ik denk, wij werken veel, maar ik besteed ook heel veel tijd aan mijn kinderen en ik werk voornamelijk als mijn kinderen op school zijn en in de avonduren als ze in bed liggen, maar als ze thuis zijn ben ik thuis voor de kinderen en negen van de tien keer gaat de tas in de hoek en spelen ze buiten en voetballen ze en doen ze alles en pak ik nog een paar uurtjes werk mee.
Maar als dat niet zo is dan ben ik thuis en gaat de voetbal voor, of het zwemmen voor en de activiteiten er omheen en het verhalen vertellen en samen een kopje thee drinken vind ik belangrijker dan het werk op dat moment. Maar ik vind ook best wel dat kinderen mogen weten dat dingen niet vanzelf gaan.
Dat er ook tijd is dat mama even moet werken en dat ze even moeten leren dat ze zichzelf moeten vermaken en dat er een tijd is, er is tijd voor leuke en gezellige dingen, deze vakantie waren we natuurlijk heel veel thuis en ja, dan gaat het werk thuis wel een beetje door natuurlijk en dan vind ik: de kinderen mogen best wel weten dat dat energie kost en dat dat tijd kost. Daar is niks mis mee, met werkethiek. Als het niet doorslaat.
Cor
Zit er een ondernemer in spe aan te komen?
Maureen
Ja, zeker. Die oudste heeft één missie en dat is Booking Experts overnemen. Die is ook alleen maar met –
Cor
Opvolging is geregeld.
Maureen
Opvolging is geregeld. Dat heeft hij ook al aan iedereen verteld en hij is directeur van Booking Experts, want hij gaat het overnemen. Hij is nu tien, dus het duurt nog eventjes, maar hij is er wel heel druk mee, want hij heeft echt bewust, hij was zes toen heeft hij leren blindtypen, want wij zeggen altijd: als iemand hier moet komen werken, en hij hoort natuurlijk veel, moet je kunnen blindtypen.
Je kunt niet zeggen: ik ben een heel groot, snel internetbedrijf en je zit zo achter je laptop met twee vingers zoekend naar de letters. Dus iedereen moet hier blindtypen. Kun je het niet is dat het eerste wat je moet leren, voordat je hier komt. Je moet kunnen blindtypen.
Cor
Hoeveel aanslagen doe jij per minuut?
Maureen
Ik denk tweehonderd zoveel. Ik kan vrij snel typen, dus zijn missie was het allereerst: als ik dat wil, moet ik leren blindtypen, dus dat heeft hij geleerd op zijn zesde. Hij kon eerder typen dan schrijven. Ik zeg, als je dat wilt doen, alleen als je ergens aan begint, moet je het afmaken. Of je het nu leuk vindt of niet. Je hoeft het voor mij niet, maar als je het per se wil, mag het van mij, moet wel eerst kijken of het kan überhaupt met je vingertjes op dat toetsenbord, maar dat ging prima.
Maar, ik zeg, ik vind wel dat je het moet afmaken. Maar dat is ook een beetje de drive die hij heeft, heeft hij waarschijnlijk van ons alle twee, wel iets van meegekregen, als hij zegt: ik doe dat, dan doet hij dat. Dus hij heeft ook echt twintig weken lang dagelijks geoefend op zijn blindtypen en is ook geslaagd met een negen en honderdtwintig aanslagen per minuut, dus dat vond ik ook nog wel fors voor zo’n kleintje.
Toen belden ze van het instituut nog op: klopt zijn geboortedatum wel? Want hij is wel heel klein. Ik zeg: ja, klopt. Toen hebben ze nog een interview met hem gedaan, want ze zeiden: dit heb ik nog nooit meegemaakt, dat een kind van zo’n leeftijd dat wil überhaupt, dus daar staat bij Typetopia nog een blog over hem in, want dat was wel heel bijzonder. En nu is hij bezig met blindtypen met een sneltypcurcus, want hij kan wel blindtypen, maar dat is voor hem nog niet snel genoeg.
Cor
En zou hij dan ook wat meer de techneut zijn, of is hij echt de communicator dan.
Maureen
Hij kan ontzettend goed praten. Ik zeg altijd: hij praat nog eens iemand het graf in. Hij is alleen maar, het communiceren, dat zit er heel sterk in. Heeft ook een enorme woordenschat, hij had als zevenjarige – taaltechnisch ontzettend sterk. Hij is hoogbegaafd, maar vooral op verbaal gebied, dus hij had als zevenjarige de woordenschat van een gemiddelde volwassene en zo praat hij ook, als een volwassene, dat is echt, dat zit er al heel jong in.
En hij moet dan dit jaar een spreekbeurt houden, en dat gaat over Booking Experts. Ik zei: ik weet niet of kinderen dat helemaal snappen, maar ik krijg hem er ook niet vanaf, ik probeer al steeds een dier of – nee, over Booking Experts en over niks anders.
Cor
Hebben jullie in de afgelopen jaren een fout gemaakt als DGA’s dat je zegt: ja, dat hebben we toen gewoon niet goed gedaan? Misschien als een waarschuwing naar andere DGA’s. Daar zijn we gewoon – ik zie wel eens het programma Ik Vertrek en allemaal bij Ik Vertrek hebben ze allemaal als ze in het land zijn, komen ze erachter: de vergunning is niet rond, of de afspraken zijn niet goed gemaakt, dat lijkt bijna de standaard fout die daar gemaakt worden, hebben jullie dat jullie zeggen – aan de ene kant schamen we ons er wel voor –
Maureen
Nou, schamen niet, want ik vind wel dat je, dat heb je als ondernemer en dat heb je denk ik ook als ouder, je komt vaak voor een feit en dan moet je een keuze maken en je doet wat je op dat moment het allerbeste lijkt en die weg ga je in. En het is altijd achteraf projecteren: was dat dan wel de juiste of was dat – ik vind dat als je je echt schaamt voor een keuze heb je niet goed bewust een keuze gemaakt denk ik.
Dus dat niet, ik denk wel dat we in het begin misschien teveel, klanten hebben aangenomen wat misschien niet helemaal past bij je visie of missie. Dat je zegt van: ja, maar we moeten ergens naartoe groeien, dat soort dingen, terwijl je nu een veel beter beeld hebt van: wat is nu echt de kracht van het product en dat je daar nog veel sterker in bent.
Cor
Dus jullie hebben toen wel eens klanten aangenomen die je niet had moeten aannemen?
Maureen
Niet had moeten aannemen, ik sta nog steeds achter die keuze wel, maar ik denk wel dat het ene product, dat ons product zich beter leent voor een klant a dan voor een klant b. En dat daarin nu ook wel sterk zegt, in het begin heb je misschien veel meer van: we moeten alles kunnen bedienen, terwijl je nu juist zegt:
misschien moet je dat helemaal niet willen, moet je je echt richten op een bepaald iets en daar gewoon heel sterk en heel goed in zijn en laat een ander de rest maar pakken, want dat past helemaal niet zo goed bij ons, achteraf gezien.
Cor
Hebben jullie wel eens zepertjes gemaakt?
Maureen
Wat zijn zepertjes?
Cor
Een uitglijder?
Maureen
Nee, dat heb ik, niet dat ik dat als een uitglijder zie of zo, nee.
Cor
Ik weet nog dat wij met elkaar belden een paar maanden geleden, toen zei jij van: mensen werken nu vooral thuis, of eigenlijk alleen maar thuis toen, je zei: we waren op zoek naar een groter pand. Maar we gaan nu toch ergens over nadenken om, misschien moeten we naar wat kleiners toe.
Wat is jouw visie, waar gaat het naartoe? Gaat het naar fifty fifty? Gaat het naar zestig procent thuiswerken en veertig procent op kantoor? Wat is jouw inschatting?
Maureen
Ik denk die zestig veertig procent, dat dat een inschatting is waar mensen zich het meest comfortabel bij voelen, dus wel het contact hebben met je collega’s, maar dan ook thuis wel lekker je eigen gang kunnen gaan, in je sportoutfit achter de laptop kunnen zitten dan in je goede pak. Dat is waar het personeel zich gemakkelijk bij voelt, want ik als persoon, zou daar anders in staan.
Cor
Jij wil wel graag mensen om je heen hebben?
Maureen
Het personeel wil dat graag en daarvoor moet je ook – maar als ik kijk naar de maatregelen die er zijn, al dat soort dingen, zou ik veel meer zeggen: doe het niet, werk vooral vanuit huis. Maar goed, ik heb enorm veel om mij heen thuis.
Maar je hebt ook mensen die zijn alleen thuis en dan kan ik me voorstellen, dat merkte ik toen nog wel eens met Ali toen ik nog bij ten Hag werkte en hij thuis werkte, dan kwam ik thuis: o heerlijk, ik ben thuis en hij dacht: kom, we gaan nog even weg, want ik ben de hele dag al thuis. Dan gingen we ergens snel wat eten of wat dan ook, want hij zat al de hele dag in huis en ik was de hele dag weg en was blij dat ik even thuis kwam, maar hij denkt: ik zit al heel de dag in die kamer, kom we gaan even weg. Dus dat is wel het verschil.
Kijk, als ik thuiswerk, er gebeurt bij mij constant iets. Helemaal als je thuiswerkt en de kinderen zijn ook nog in huis. Maar ik kan me voorstellen als je dat niet hebt en je zit de hele dag in huis en je hebt dan ook niet dat je ’s avonds naar huis kunt gaan, dat dat lange dagen zijn en dat je dan wel heel veel binnen bent. Dus wij zeggen dan ook tegen mensen: eigenlijk moet je dan ’s ochtends voordat je gaat beginnen, loop even een rondje blok en ga daarna aan het werk.
En ’s avonds ook, loop even een rondje en kom dan thuis als je thuiswerkt, om daar toch het idee te hebben – en ga niet werken in je woonkamer, maar ergens anders. Dat je dan toch nog wel een woonkamer hebt. Dus ik kan me voor het personeel wel vinden in zo’n zestig veertig regeling, zelf zou ik dat anders indelen, maar ik vind wel dat je daarin moet luisteren ook naar wat prettig werkt voor de mensen.
Cor
Ik heb nog twee vragen voor je. Wat is nu, in dit bedrijf, de afgelopen drie jaar gebeurd waarvan je echt zegt: daar zit het DNA van Maureen in, dat durf ik echt wel op mijn naam te zetten, dat hebben we kunnen bereiken?
Maureen
Ja, ik denk best wel de snelle groei die we als bedrijf hebben meegemaakt. Ali is heel erg het grote plaatje, die ziet nu al waar wij over vijf jaar zijn, of over tien jaar zijn en daar zit hij ook al in zijn hoofd en ik zit nog hier. Ik ga mee in dat verhaal en ik weet ook zeker dat we daar over vijf jaar zijn,
maar ik ben van het hier en nu en hoe ga ik dat hier en nu daar naartoe brengen. Dat hebben we dus drie jaar geleden gehad, toen kwam het personeel en nu gaat het in één keer heel hard met het personeel en dat moet wel begeleid worden en op zijn plek en Ali zit al daar.
Cor
Is hij dan de visionair en jij de strateeg?
Maureen
Ja, ja. Ik ben echt van nu en hoe gaan we dat dan doen en hoe gaan we dat dan vormgeven dat iedereen daar ook zich comfortabel en goed bij voelt en dus dat je als personeel, als groep zijnde hecht bent met elkaar, daar zit wel echt mijn kracht in en Ali is, net wat ik zeg, nu al bezig met het
internationaliseren en het hotelproduct en over vijf jaar en over tien jaar en investeerders en dan gaan we dit doen en dat doen en dat doen en ik ben nog: oké.
Cor
Dan zijn jullie een gouden koppel, Maureen, kan ik dan niet anders zeggen.
Maureen
Ja, dat voelt ook wel zo, hoor. Ik ben nog steeds heel erg happy met de keuze die we gemaakt hebben, om het te doen, ik vond het best wel heel spannend, ook om een bedrijf te beginnen, in een markt waar ik totaal niet in thuis ben, ik was natuurlijk wel heel erg van het comfortabele, de regeltjes en de wetjes en dat soort dingen, daar was ik wel heel erg goed in, maar ja, het los zijnde van een visie en daar een concept omheen bedenken dat had ik natuurlijk nog niet echt gedaan.
Cor
Ali heeft jou goed begiftigd dat je het goed zag zitten. Dan de laatste vraag. Welke ultieme tip zou jij willen geven aan andere DGA’s?
Maureen
Ultieme tip is, belangrijk is wel om te luisteren naar anderen, maar om je niet van je pad te laten brengen. Ik denk wel dat wat ons groot heeft gemaakt is: wij hadden een heel duidelijke visie en ik ben heel erg altijd wel kijkend en luisterend naar wat een ander doet en wat een ander denkt, maar wat een ander doet en wat een ander denkt is niet bepalend voor mijn bedrijf.
En wij hebben ook wel bepaalde keuzes in het bedrijf genomen van: dat doen we bewust niet, want dan kan ik mijn eigen ei niet meer kwijt en zolang jij je niet meer happy voelt in je eigen bedrijf, maar je laat sturen door meningen en toedoen van anderen, dan waren wij ook niet zover gekomen als waar we nu zijn.
Dus ik zou zelf zeggen: blijf ook vooral bij jezelf, bij je eigen visie en je eigen dingen. Niemand kan in jouw hoofd kijken en zeggen: dit is wat jij moet doen. Iedereen kijkt vanaf de zijlijn en geeft een bepaalde visie en als je met alle winden meegaat dan, misschien kom je er wel, maar nooit zo heel snel.
Cor
Dus, hou je eigen koers vast?
Maureen
Ja