Iedereen zal het wel herkennen. Van die levens veranderende momenten of periodes.
Voor mij was dat de periode dat ik mijn dienstplicht vervulde. Ik was soldaat bij de Verbindingen. Ik deed de rijopleiding voor landroverchauffeur in Ossendrecht en daarna een radio opleiding in Breda.
Ik weet niet meer precies wanneer het was, maar telkens als ik mijn medesoldaten iets voorstelde om te doen, dan gingen ze dat doen. En dat terwijl ik geen sergeant of kapitein was.
Ik weet nog dat ik op een gegeven moment er zelf bij stilstond: Hé, ze “luisteren” naar mij. Dat vond ik zo bijzonder, want op de boerderij luisterde niemand naar mij. En hier was ik ook niet in functie ofzo, maar er werd wel naar mij geluisterd.
Daar moet ik wat mee doen, bedacht ik me na enkele keren, want dit had ik nog nooit eerde zo meegemaakt.
Vanaf toen veranderde alles…. het leek er wel op of in die periode mijn leiderschap gezien en gevoeld werd. Niet omdat ik het officieel was, maar gewoon omdat ik het kennelijk was, daar, en op dat moment.
Vanaf toen ervoer ik dat een leider niet zijn volgers kiest, maar volgers een leider kiezen. Het is dus een voorrecht om een leider te zijn. Het is geen recht.
Leiders van nu doen er goed aan dit in te zien. Ze doen er goed aan om dit voorrecht niet te verkloten. En niet teveel aan zichzelf te denken, maar aan degenen die ze leiden.
Moge de leiders van nu zich dit beseffen en dan zal er de komende tijd veel veranderen en ik hoop ten goede.
#leiderschap #leiden #verandering #visie
